مگذار كه عشق ،

 به عادتِ دوست داشتن تبديل شود !

مگذار كه حتي آب دادنِ گلهاي باغچه ، 

 به عادتِ آب دادنِ

گلهاي باغچه بدل شود !

عشق ، عادت به دوست داشتن

 و سخت دوست داشتنِ ديگري نيست ،

  پيوسته نو كردنِ خواستني ست

كه خود پيوسته ، خواهانِ نو شدن است

  و ديگرگون شدن.

تازگي ،

 ذاتِ عشق است

 و طراوت ،

  بافتِ عشق .

 چگونه مي شود تازگي و طراوت را

از عشق گرفت

 و

  عشق همچنان عشق بماند ؟

عشق، تن به فراموشي نمي سپارد ،

  مگر يك بار براي هميشه .

جامِ بلور ،

  تنها يك بار مي شكند .

 ميتوان شكسته اش را

 تكه هايش را ،

 نگه داشت .

 اما شكسته هاي جام ،

آن تكه هاي تيزِ برَنده ،

 ديگر جام نيست .

احتياط بايد كرد .

همه چيز كهنه ميشود

و اگر كمي كوتاهي كنيم ،

 عشق نيز .

بهانه ها جاي حسِ عاشقانه 

را خوب مي گيرند...